Her Çatlak İkinci Bir Şansı Hak Eder

“Every crack deserves a second chance” sloganıyla tanınan Ememem, Institut Français ve Çankaya Belediyesi iş birliğiyle Ankara’ya gelerek, Kuğulu Park çevresine beş mozaik yerleştirdi. Sera Çakıroğlu, Unite için Ememem’le Ankara’daki üretim süreci ve sanat pratiği üzerine konuştu.

Her şeyden önce sizi Ankara’ya getiren nedir? Çünkü Ankara genellikle ‘gri şehir’ olarak anılır.

Belediyenin daveti üzerine geldim. Aslında Ankara’yı oldukça beğendim. Türkiye’ye ilk kez geliyorum ve gördüğüm kadarıyla Ankara’yı çok sevdim. Çok fazla gezme şansım olmadı çünkü bu mahalleden pek çıkamadım ama Çankaya adeta küçük bir vaha. İstanbul’un çok daha iyi olduğunu söyleyenler oldu ama ben burayı sevdim.

Üretim biçiminizin bir parçası olan halka açık alanlara müdahale kavramına nasıl yaklaşıyorsunuz? Sizi motive eden şey nedir?

Halka açık alanları bir vitrin olarak görmüyorum; bu benim için bir kendini gösterme biçimi değil. Şehirde, onarılabilecek ve sanatımın bir parçası olabilecek yerleri seçiyorum. Burada gördüğünüz şey bir mozaik ama tek başına benim sanatım değil. Eser, sokaktaki yerine yerleştirildiğinde tamamlanmış oluyor çünkü sanatımın diğer parçası, bizzat şehrin kendisi.

Bu çok güzel bir noktaya temas ediyor. Tam da sormak istediğim diğer soruya buradan geçebiliriz: Müdahaleleriniz bozulmuş bir alanı tamir etmek üzerine mi, yoksa ona yeni bir kimlik kazandırmak mı?

Öncelikle bunlar şiirsel müdahaleler; şehre biraz şiir katmak için. Her zaman derim; burada yaptığımız şey, ‘kaldırıma şiir yerleştirmek’, yani olmayan bir yere şiirsel bir şey eklemek. Elbette kamusal alanı iyileştirmek, çirkin bir noktaya estetik bir dokunuşta bulunmak da önemli ama bunlar ikincil. Benim için esas amaç, araştırmak, bir tür alfabe yaratmak ve herkes tarafından anlaşılabilir bir kent şiiri geliştirmek.

Aynı zamanda bu, oldukça erişilebilir bir sanat üretimi değil mi?

Kesinlikle öyle, hatta mümkün olan en erişilebilir biçimde olması gerektiğini düşünüyorum. İnsanların yanından geçebildiği, üzerine basabildiği türden olmalı.

Peki sizi bu üretime ve yaratım sürecine iten neydi?

Bu süreç, hayatımda bir dönüm noktasıydı. Bir noktada sahip olduğunuz becerileri sanatsal üretimin hizmetine sunma ihtiyacı doğuyor. Bu üretimin beğenilmesi ve aldığı olumlu geri dönüşler benim için büyüleyici.

Çok teşekkür ederiz. Sizi çalışırken izlemek büyük bir keyifti. Bize zaman ayırdığınız için de ayrıca teşekkür ederiz.

Ben teşekkür ederim!

En français

Ememem, connu pour son slogan « Chaque fissure mérite une seconde chance », est venu à Ankara en collaboration avec l'Institut Français et la Municipalité de Çankaya pour installer cinq mosaïques autour du parc Kuğulu. Sera Çakıroğlu s'est entretenue avec Ememem pour Unite au sujet de son processus de production et de sa pratique artistique à Ankara.

Avant tout on aimera bien savoir ce qui vous amène sur Ankara.

C’est la municipalité =)

D’accord parce qu’Ankara est connue pour être ‘la ville grise’, on dit souvent ça sur Ankara.

Ce n’est pas du tout ça, j’aime beaucoup Ankara. La Turquie, c’est première fois que je viens là. C’est la première fois que je viens sur Ankara, je n’ai pas beaucoup visité, la vie s’est restreinte un peu dans ce quartier mais j’aime beaucoup la ville.

C’est vrai que Çankaya est un petit oasis.

Il y en a qui disent qu’Istanbul est beaucoup mieux mais j’aime bien ici.

Est-ce que vous allez aussi passer sur Istanbul ou pas?

Pas cette fois-ci. J’espère peut être l’année prochaine.

Alors, concernant nos petites questions: Quelle est votre approche à la notion d’intervention à des lieux publics? Quelles sont vos motivations?

Alors moi, j’utilise l’espace public pas comme une vitrine, ce n’est pas une façon pour se montrer, Je choisis des espaces de la ville à réparer qui vont devenir une partie de mon œuvre. Ce que vous voyez là, c’est une mosaïque mais ce n’est pas mon œuvre, l’œuvre toute entière sera finie quand elle sera posée sur la rue car cette partie de la ville qu’on a choisi est la moitié de l’œuvre.

Ça tombe bien car ça nous amène vers notre deuxième question:
Vos interventions reposent-elles sur la rénovation d’un lieu déformé ou sur une motivation de faire gagner une nouvelle identité à ce dernier?

C’est avant tout des interventions poétiques,  d’asperger la ville un peu de poésie. De mettre, je dis toujours, “de la poésie du trottoir” de faire de la poésie, de mettre quelque chose de poétique là où il n’y en pas. Après, le reste bien sûr c’est de soigner l’espace public, mettre quelque chose de joli là où c’est moche aussi, mais ça c’est quelque chose qui vient après. Le coup principal c’est de chercher, de mettre en place une sorte d’alphabet, de poésie urbaine qui soit comprise par tout le monde.

Et accessible aussi, n’est-ce pas?

Accessible bien sûr, c’est la proximité maximum je pense, on passe à côté, on marche dessus… C’est vraiment le plus proche possible.

Et quels sont alors les points de départ de vos pratiques de production/création?

C’est un vrai carrefour de ma vie, se trouver à un moment donner à mettre en œuvre ses propres compétences au service d’une motivation artistique et que ce soit apprécié avec des retours positifs, ça devient magique.

Merci beaucoup c’est un plaisir de vous voir travailler et merci surtout pour le temps que vous nous avez consacré.

Merci à vous!